آیا پروردگار به دعاهایی که در ذهن و قلب میگوییم بدون آن‌که چیزی بر زبان آوریم نیز توجه می‌کند؟
گاه انسان تنها در ذهن و قلبش و بدون آن‌که چیزی بر زبان آورد، دست به دعا برداشته و چیزهایی را از خدا می‌خواهد. آیا پروردگار به این دعاها نیز توجه می‌کند؟
تفاوتِ دعا کردن به‌صورت زبانی» با دعا کردن در ذهن»؛ یعنی به‌صورت مخفی در ذهن، چیست؟ آیا اگر همان‌گونه که دعا را به زبان می‌آوریم، در دل (مانند صحبت کردن در ذهن) برای فردی دعا کنیم، آیا ارزش آن دعا در نزد پروردگار، مانند دعایی است که به‌صورت زبانی گفته‌ایم؟ چون وقتی در اماکن عمومی با زبانمان دعا می‌کنیم، و یا ذکر میگوییم، ترس آن می‌رود که به خودنمایی و ریا بیافتیم و نیّتمان به مرور زمان تغییر کند؛ آیا در این مورد، مطلبی در قرآن کریم گفته شده است؟ و یا روایتی از پیامبران(ع) یا امامان معصوم(ع) در این زمینه وجود دارد؟
.
.
.
.
بقیه در ادامه مطلب
مگر قرآن مکتوب، کتابی خاموش و ناقص است که اهل‌بیت(ع) را قرآن ناطق و گویا بدانیم؟!
دعا ,ذهن ,زبان ,آن‌که ,چیزی ,نیز ,در ذهن ,بدون آن‌که ,آن‌که چیزی ,چیزی بر ,بر زبان
درباره این سایت